Piet Nederveen, uitstervend ras...

Piet Nederveen:

Samen met Louis Sommer.

Piet was een ruwe bolster blanke pit.

"groot" geworden in Rotterdam en later in Twente neergestreken met zijn bedrijf.

Buigcentrale Nederveen.
Staalvlechtwerk Constructies voor utiliteit, wegen en tunnelbouw.
Enschede.

Rotterdammer, een type; ....van: wat kan mij dat verdomme......., laaat ze gek worden....., zijn ze nou helemaal belazerd........, die kan van mijn de kleere krijgen.......,

Het had één van die 2 ouwe kerels in de Muppetshow in de "zijgallerij" kunnen zijn, hebt U hem?

Oudste zoon Jan had in de Blekerstraat bij zijn Buigerij een ons bekende vrouwelijke kroegtijger aan genomen voor de administratie.Toen SR.haar daar zag, vroeg hij aan zoon Jan; wat doet die temeier hier?

Met hem kwamen een aantal kinderen "waar je níet omheen kon" types.
Als ik het uit mijn hoofd moet doen. 4 niet de "minste" dames kwa uiterlijk.
Dan Jan en Peter, die toen nog bogen dat het een lieve lust was en Robert, die "tout die er toe doen " Enschede kleedde met een geweldige modezaak!

Om de horecaffers onder de lezers enigzins een beeld te geven. Als je in de gelukkige omstandigheid zou zijn om deze familie met aanhang op een avond in je kroeg te krijgen, sluit de deur voor ander publiek. .......het zal een dolle avond worden.

Je begint halverwege de avond te twijfelen of je inkoopbeleid deze week wel toereikend is en als je de rekening hebt opgemaakt, zie je, beter dan een week omzet op je kassa + een vette tip voor de bediening, uitgezonderd de baas zelf. Ze wisten hoe het hoorde!
Als ik zeg vet,  zomaar vier geeltjes (= x FL.25,=) te man en dan overdrijf ik niet.

Piet,s vrouw was helaas te vroeg overleden en vader Piet begon ook met zijn gezondheid te knoeien en werd "onder curatele"gezet bij een der dochters in Hengelo.
Hij mocht dit niet meer en dat niet meer anders was het gedaan had de dokter gezegd. Wat kan mij dat verdomme, beter nog een kort en goed dan een lang en saai dacht Sr.

"De familie" had besloten, zo gaat dat in die kringen zo lang het nog kon, dat Sr. iedere dag nog wel een borreltje kon gaan drinken en werd door de dochter netjes in de stad afgeleverd. De dochter hield zich met het eten natuurlijk keurig aan de voorschriften van de dokter, dit niet en dat niet. Oudste zoon Jan betaalde eens per maand keurig deze rekening!

Dus die man had een honger als die in de stad kwam. lk kende dat want zo ging het iedere werkdag.

Ik stond bij Sr. hoog in het vaandel want toen ik van Café La Deco verkaste naar Café De Apotheek, kwam hij daar iedere dag.
Op het moment dat ik de auto zag aankomen "annonceerde" ik al één uitsmijter rosbief voor Piet.

We hadden net iemand díe ook horecaffer wilde worden Peter Spiertz aangenomen.

Sr. Piet had al zijn bedenkingen, ik zag het aan zijn kop. Hij keek mij wanhopig aan, wat doet die klootzak hier?.....gvd!
Peter, niets vermoedend, wilde de uitsmijter voor mijneer Piet neerzetten, terwijl Peter ook nog met een ander aan het praten was (les 1 hoe het niet moet), waardoor dat bord voor de neus van Sr. zwaaide die honger had......
Zet neer klootzak hoorde ik Sr. zeggen, terwijl ik tussen de spleet van de keukendeur het tafreel volgde.

Tussen die twee is het nooit meer goed gekomen....

We hadden aan Piet Sr. een fantastische klant en aan Peter Spiertz later een prima kracht!