Alles wat vliegt, de Assink's en Nazaten

Skurun april 2008

3 april 2008 SKURUN Zweden

Een dag om nooit meer te vergeten van;

Benno Hendrik Johan Assink van 15-12-1943

In SKURUN midden Zweden geniet ik van het weerzien met mijn jongste zus Christine die daar fantastisch mooi woont.
1 april was ik op Arlanda nabij Stockholm gearriveerd voor de "missie markiezen"".
Ondanks eerdere afspraken werd ik door Crisjan gelijk op het vliegveld opgevangen en
meegetroond naar gate 17 die ons verder noordelijker zou vliegen naar östersund om daarna met haar auto nog een uur Noordelijker naar Skurun door te rijden.

Daar,'"inn the middle off nowhere"" staat haar prachtige houten stulp,waar ik de komende 10 dagen ga genieten van opmeten van ramen, gezelligheid en heerlijk eten.
Verblijf bij deze dame is voor mij altijd één groot feest geweest. Lachen om alles en nog wat en snaaien de hele dag door.
De dames Assink en jongste broer Maarten zijn allen kookwonders,maar deze in Skurun
midden Zweden spant daarin de kroon. Dus genieten geblazen de komende 10 dagen!

Missie Markiezen opmeten?
Ja ik ga dit riante stulpje van markiezen voorzien, die haar nog meer van de warme zomers kunnen laten genieten, zowel binnen als buiten.
Nou is een klus doen voor deze dame geen eenvoudige opdracht weet ik uit ervaring, maar de pret en heerlijke verblijf komende 10 dagen geven mij een noodzakelijk pantser voor andere bijkomstigheden!!
Crisjan (zo noem ik haar altijd)is een perfectionist dus het moet tiptop zijn anders heb je een probleem.
Nou ben ik iemand die je af en toe een schouderklopje moet geven om het beste in mij boven te halen en te laten functioneren..........
Maar "arendsoog" ziet alles, dus af en toe vliegen de spaanders er af weet ik uit eerdere "projecten".
Beslagen ten ijs komen is dan ook een must om eindeloos ge.o.h. te voorkomen. Ik heb hier eerder met dit bijltje gehakt dus we slaan er ons wel doorheen.

Alle metingen, discussies en keuzes zijn gedaan en we hebben al twee dagen overheerlijk
gegeten. Het is 10 uur in de morgen, het ontbijt net achter de kiezen en ga naar buiten voor mijn eerste Gauloises van die dag........
De schoonheid van dit stuk Zweden is tevens de stilte. Niets maar dan ook niets anders dan gezang, getjilp of gefluit van vogels van verschillende pluimage hoor je..........

Opeens is het er.........
het aanzwellend geluid van een naderende straaljager.
In mijn bed had ik er de vorige avond nog aan liggen denken, zou Crisjans zoon Peder niet
met de Saab Crippen moeten vliegen één dezer dagen en was hij al eens niet eerder voor een saluut over het stulpje in Skurun gevlogen?
Net als gister toen ik dat naderende geluid hoorde en nu ik er over schrljf, krijg ik dikke tranen in mijn ogen en mijn haren op mijn armen staan weer recht overeind.

Ik bons op haar ruiten en schreeuw.......Cris kom..., Peder komt ons gedag zeggen......
Hij draait een wijde boog over het rneer en komt heel laag recht op ons af en scheert met donderend geraas over het huis. Het geluid sterft weg en zwelt weer aan, we kunnen hem nu niet zien aankomen maar horen des te meer. Met de *"afterburner"" er op en tegen de barrlère grens aan slaat Cris de handen tegen haar oren komt ie over ons heen geraasd voor een laatste groet. Hij "zwenkt" nog twee maal met de vleugels en verdwijnt uit het zicht...,.
De tranen lopen ons beide over de wangen, nog minutenlang horen we zijn wegstervend geluid.

Crisjans zoon en "mijn held" had ons een saluut gebracht, die ik mijn verdere leven niet vergeten zal.........

Jammer dat ik dit Sr. niet eerder dan "boven" kan vertellen...