HVV Hengelo

 Waar ik De school, de school liet en Banketbakker wilde worden, ging Henk Engels studeren in Nijmegen.

Het eerste weekend dat hij thuis kwam, noemde hij mij recalcitrant, ja die Henk een waaghals!

Henk, Johan en ik zeg de gek roken het 1e elftal van ons HVV Hengelo.

Henk en Johan, beide ook een half jaar ouder, waren mij een slag voor, maar op een zaterdag kwam ik thuis aan de Drienerbeekweg 11 sprak pa Assink, Duim van Hengelo is geweest, je moet morgen meedoen in het 1e tegen Borne. Gek van vreugde was ik.

Onze slager Zilversmit aan de Drienerstraat, echte Hengelo familie waar ik graag en veel kwam deelde als eerste in mijn vreugde. Geweldige familie met een uitzonderlijke jongste zoon Martin!

Toen ik die zondag als rechtsbuiten, mijn eerste schop van de Bornse links back had gehad, stapte dat grijze mannetje met één been over de draad en riep Schooiers! Prachtig!

We wonnen met 3-1, een voorzet op Joop Ensink die er in ging en zelf een keer gescoord, kon het mooier? Volgens Joop Ensink na afloop, moest ik nog een hoop leren.

Terug op aarde en vanaf toen was ik 1e Elftal speler en wist waar ik staan moest!

Twee dagen later tegen Mitcham onze partner gemeente uit Engeland en de zaterdag er op was de uitnodiging daar samen met Henk Eijsink en Johan Nijhuis moest ik met het Twents Amateurelftal in Ibbenbüren tegen Westfalen met een heus Wilhelmus.

Zo traag als ik was volgens velen, zo,n bliksemstart heeft niet iedereen......en periveer vermogen...volgens Gijs Eijsink en dat heft die traagheid weer op, volgens mij......