HVV Hengelo

Terrein De Waarbeek was van jongsaf als een magneet, mijn favoriete voetbalclub trok mij bijna dagelijks naar het voetbalveld aan de Twekkelerweg.

Eerst als kleuter met mijn vader en vanaf een jaar of 6-7 op mijn fietsje in mijn uppie.

Drommen mensen togen naar De Waarbeek om o.a. Ajax in de competitie te zien.Ik kroop door de benen van de mensen en nestelde mij achter het doel van de tegenstander samen met tig andere junioren in het net.

Vele derby's tegen Tubantia gezien met Dick Scholder en Toontje Visser. Ons Hengelo met Henk Analbers,Jacob Vink,Hennie en Bennie Schutten een geweldig talent, die helaas na een beenbreuk tegen LABOR uit Deventer nooit meer op niveau kwam, hij werd later onze Leider van C1 een generatie met talent en daar waren de uitslagen ook naar!

Voetballen was mijn lust en mijn leven.

Als jochie van een jaar of 4/5 ging ik al met vader mee naar De Waarbeek, waar de HVV Hengelo speelde. Als klein jochie was ik al gefascineerd, hoe ik aan de hand van vader op de tribune mocht zitten! Hij liet alleen zijn portefeuille zien en dan mochten we doorlopen. Wist ik veel!

Als pupil een voorwedstrijdje spelen tegen Tubantia als er weer eens een derby was. Dan mochten we door de kleedkamer van het 1 e..........fhhhhh dat alleen al. De tijden van Jacob Vink, een groot'n Analbers, de Koers keepers en Bonnie Verwer. Goh daar keek je tegen op....!

Die tijd ben ik nooit vergeten en zeker niet toen ik zelf in het eerste speelde en er een voorwedstrijdje van pupillen was. .,..daar hoefde je niemand op te wijzen, ze waren zelf ook pupil geweest! Om nooit meer te vergeten! Een praatje met dat grut.......ooohhh mamma ik heb met Benno van het 1e gepraat.

Op Het Lansink speelde Tubantia, daar ging ik op mijn fietsje ook naar toe. Geld om een kaartje te kopen had ik niet maar bovenop mijn fiets staand kon ik over de heg en het doek kijken. Na de rust mocht je er dan voor niets in. Wat later als Hengelo tegen Tubantia moest op het Lansink, zette ik mijn fiets bij Tante Jans Keppels neer, een vriendin van mijn moeder en echte Tubantianen aan de C.T.Storkstraat. Als ik dan mijn neus tegen de ramen van tante Jans drukte en vroeg of ik mijn fiets achter het huis mocht zetten, kreeg ik altijd als antwoord: alleen als je voor Tubantia bent en als ik dat dan bevestigde en de fiets had neergezet rende ik langs het raam en riep; ik ben toch lekker voor Hengelo......
Zwart van de mensen was het er altijd tijdens de derby´s.

Menig schietgebedje deed ik als het weer eens onstuimig herfstweer was geweest de hele week.'s Morgens vroeg al naar het veld, Oh heer ik hoop dat de wedstrijd vanmiddag door gaat. Als ik dan de vlaggen zag wapperen, wist ik dat het goed zat en kon weer rechtsomkeerd richting Langelermaatweg, om verder met de bal te pielen en te vragen, hoe laat eten we?

Doordat het nieuwe Kegelhuis ook op zondag voor trainingen werd gebruikt, konden we zondags nooit voor 14.00 uur eten en om 14.30 uur begon de wedstrijd.

Man wat had ik de pest in. Menig keer als ik weer te laat voor het begin van de wedstrijd was en ik op mijn fietsje bij Café Krabbe de hoek om vloog, hoorde ik soms hard of minder hard gejuich. Bij minder hard kreeg ik nog meer de pest ,in want dan was het bijna zeker een goal voor de bezoekers van die dag. Het eerste wat ik deed was kijken op dat grote scorebord achter bij de beek. Als ik maar weer bij mijn maatjes in het net, achter het doel van de bezoekende partij lag, was ik weer tevree. De wedstrijd kon ja nog alle kanten op, we moesten nog zeker een uur!

Een jaar of acht negen was ik in die tijd. Altijd maar met een bal bezig.

We woonden aan de Langelermaatweg, grenzend aan de opslag van Aannemer Molenveld, met 2 grote garages waar ik ieder vrij moment met de bal groot of klein tegen die grote deuren de basis voor een goede techniek heb gelegd.
Aan de andere kant van ons Café was de Groothandel van De Spar ook een zee van ruimte, waar alleen op zondag rust was voor ons gepiel met de bal.

Ons gepiel? Ja 2 huizen naast De Spar woonde Henk Groot Wassink, 2 jaar jonger dan mij maar altijd samen en jongleur op zijn kleine groene fietsje, wat een capriolen! De Bandito's waren we en altijd maar die bal in de nabijheid. We hebben er wat af gebandiet en gebald, tot het moment dat De Spar op de grond, waar Henkeman woonde, er een nieuw kantoor
bouwde. Toen verhuisden ze naar de Wethouder Kampstraat.

Henkeman was en is van jongsafaan ook een echte HVV Hengelo man geworden en was ook een hele goede verdediger, als hij zich de kop niet gek liet maken door de spionkop, onder de kastanje boom. Heeft ook vele jaren in het 1e gespeeld en heeft zijn hele leven en nog De Waarbeek als tweede huis.

Geweldige kerel en wat hebben we vroeger wat uitgespookt   .
Nig Hendrik?.....joa Beernd.....

Op het kreejnnus bie ons tegenower nig Hendrik?....godsamme Beernd......

KNZ jaren zijn wergever, rangeren met de wagons van NS, kon hij dat?

Onwijs goed, heb ik mij laten vertellen!
ps ik hoorde afgelopen zaterdag op De Waarbeek, Henkeman is out en heet nu Henk "Lampekap".
Dan hef Henkeman, wis en zeker weer capriolen uitgehaald, maar nu zonder locomotief en groen fietsje!

Samen met Henk Eijsink, Johan Nijhuis, Jan van de Berg, Wim Toerse, Roelof Vennink, Joop Prins e.a. doorliepen we de Dtjes, Ctjes, B's en kwamen in de Geselecteerde Jeugd Competitie oa. Go Ahead, PEC Zwolle e.a. tegen jaren en wonnen van de ene na de andere club.

Johan Nijhuis, Henk Eijsink en ik trokken veel met elkaar op en bereikten ook samen de Twentse Jeugd selectie toen we zo,n 14-16 jaar waren. Een hele boel goals deze 4.

Twekkelerweg 197 werd als een tweede huis voor mij. Paaltjes voetbal op het Marnixschool plein, voor de Supermarkt van Wim Bruggink als het donker was, of achterthuis over de mattenklopperlat, met de buitenlamp aan.

Henk Eijsink en ik waren aan elkaar gewaagd, dan won de één dan de ander.

Ik weet het nog als de dag van vandaag, vader Eijsink zelf een beste linksbuiten, penningmeester van de club ging zijn Hengelo met de Hilman menige uitwedstrijd achterna en Henk en ik hobbelden op de achterbank lekker mee.

Klazinaveen, Arnhemse Boys, Zac Zwolle we kwamen overal! GEWELDIG!

1958 Wereldkampioenschappen in Zweden. Henk en ik 14 jaar.

De hele kamer vol met mensen, allemaal thee en koekjes, het was op TV !!!!, Henk en ik op de grond er voor, bijna niemand had nog TV, mijn Henk wel.

In de rust waren we een kwartiertje Puskas en Di Stefano op het pleintje.

En Henk die grote oranje pan met bowl, waar een paar druppels Petrolium in was gekomen, volgens mevr.Eijsink moest er een nieuwe pan komen, prima binnen een paar dagen hadden wij de bowl met een drupje petrolium achter de kiezen!!

Mijn moeders eigen gemaakte croquetten moesten mee naar de Twekkelerweg, vond ik!

Ik moest er van huilen toen mijn vader zei, Eijsink het kon oenn God wa wezen!!

 Waar ik De school, de school liet en Banketbakker wilde worden, ging Henk Engels studeren in Nijmegen.

Het eerste weekend dat hij thuis kwam, noemde hij mij recalcitrant, ja die Henk een waaghals!

Henk, Johan en ik zeg de gek roken het 1e elftal van ons HVV Hengelo.

Henk en Johan, beide ook een half jaar ouder, waren mij een slag voor, maar op een zaterdag kwam ik thuis aan de Drienerbeekweg 11 sprak pa Assink, Duim van Hengelo is geweest, je moet morgen meedoen in het 1e tegen Borne. Gek van vreugde was ik.

Onze slager Zilversmit aan de Drienerstraat, echte Hengelo familie waar ik graag en veel kwam deelde als eerste in mijn vreugde. Geweldige familie met een uitzonderlijke jongste zoon Martin!

Toen ik die zondag als rechtsbuiten, mijn eerste schop van de Bornse links back had gehad, stapte dat grijze mannetje met één been over de draad en riep Schooiers! Prachtig!

We wonnen met 3-1, een voorzet op Joop Ensink die er in ging en zelf een keer gescoord, kon het mooier? Volgens Joop Ensink na afloop, moest ik nog een hoop leren.

Terug op aarde en vanaf toen was ik 1e Elftal speler en wist waar ik staan moest!

Twee dagen later tegen Mitcham onze partner gemeente uit Engeland en de zaterdag er op was de uitnodiging daar samen met Henk Eijsink en Johan Nijhuis moest ik met het Twents Amateurelftal in Ibbenbüren tegen Westfalen met een heus Wilhelmus.

Zo traag als ik was volgens velen, zo,n bliksemstart heeft niet iedereen......en periveer vermogen...volgens Gijs Eijsink en dat heft die traagheid weer op, volgens mij......

Terug op het oude nest HVV Hengelo: De Elftalcommissie

Deze elftalcommlssie deed bij Hengelo de opstellingen van het 1e, 2e en 3e elftal en zo nu en dan,
vroeg men de trainer om advies.
Ondanks dat deze commissie uit de Ouwe Jaap Duim, Jacob Vink en Jan Wolters bestond,
mensen met een grote voetbalachtergrond, had een trainer m.i.z. hierin een grotere taak moeten hebben.
Ik weet zeker dat deze heren hun taak naar eer en geweten hebben uitgevoerd, maar ik en met mij
vele anderen, hadden daar toch andere ideeen over.

Als we het daar wel eens over hadden kwam men altijd met dezelfde argumenten;
Het 1e. speelt ieder jaar in de bovenste helft van de hoogsïe amateurklasse mee,
Het 2e en 3" in de hoogste reserve klassen KNVB in die tíjd,
Het 4e in de hoogste klasse TVB,
De geselecteerde jeugd in de hoogste daarvoor bestemde klasse.
Daar zat hem nou net de kneep!

Het enige wat wij wilden was meer uit deze groep halen zodat we jaarlijks om de titel konden mee doen met deze goede selectie, i.p.v. de bovenste helft heren.

De HVV Hengelo had een zeer goede naam in den lande hoog te houden en daar hoorden volgens mij en anderen, andere aanvullende maatstaven voor.

Wat men altijd wel deed was, het aantrekken van goede trainers;
PANG (Jo Vaneker), Jan de Bouter bij de jeugd, Vervloet en Mister Robinson, niets mis mee,
maar wij; Joop Philippo dan en Toon Valks dan jaaaaa......ok......resultaat trainers heren!!

Jaaaa met PANG landskampioen zeker mag ik even:dank je de koekoek, succes verzekerd.
Rein Koers/ as Vink, Brummelman en Smit als spelmakers/twee geweldige werkers Schutten en Haverman op
het middenveld en op links een topper ter Beek en Joop Ensing als topscorer!  

Door die goede naam was men ook aantrekkelijk voor spelers in de regio die bij andere clubs die de grenzen van hun kunnen wel eens wilden opzoeken, een optie. Altijd zo geweest.

Zo kwamen in die tijd de 3 gebroeders Hulsink van Quick '20 uit Oldenzaal, Frits Huiskes van plaatsgenoot Wilhelminaschool, Gerard Rikkerink van Achilles'l2 en anderen het een aantal jaren bij "ons"proberen. Dit mede omdat Hengelo altijd goede trainers in dienst nam!! Die voorwaarde was er al wel....vond men......

Mister Ernie Robinson stond in die tijd voor een groep van wel soms 30 spelers op trainingsavonden, een niet te preferen aantal, op een gebrekkige ruimte, waardoor veel loopwerk hoofdzaak werd op die avonden,
Mister, een aantal anderen en ik waren voorstander van opsplitsing van de selectie groep.

Nu werd er op ons eigen initiatief alleen op de zaterdagmorgen door het 1e nog e.e.a. toegevoegd aan spelsituaties en spelhervattingen en afronden.
Wat de trainer en wij ook voorstelden, het bleef zoals het was en dat ging de groep frustreren met alle mogelijke gevolgen van dien en die kwamen dan ook vroeg of laat was mijn mening.

Het zou allemaal wel los lopen dacht men bij het bestuur van de HVV Hengelo.    Ik probeerde van alles!

Nam contact op met onze Erevoorzitter de heer F. van Wezel, op de foto een uitbreiding van De Koepel openend samen met Ronnie Zilversmit de junior en Toon Dat onze 1e elftal keeper. Hij had oor voor mijn argumenten en zorgde er tevens voor dat Jan Schuurman tijdens een jaarlijkse ledenvergadering bij Frans Strikker aan het bestuur werd toegevoegd. Hij moest voor meer röring in het bestuur zorgen. Alles bleef bij het oude......

lk ging vaak naar de zaterdag thuiswedstrijden op de TH van het top volleybalteam van Vredestein kijken.
Cees Jansen trainer en Willem Veenstra, fysiotherapeut van dat team, leerde ik na afloop van die wedstrijden kennen en werd enthousiost over hun benadering en begeleiding van de sport in zijn algemeenheid.
lk kreeg ze zover dat ze zondags bij onze HVV Hengelo als een soort mental coach-elftal leider en fysiotherapeut- verzorger werden aangesteld.

Op aandringen van Mister ging het Bestuur door de bocht, deze vooruitgang werd door HVV Hengelo's ( 5e colonne) onder de kastanje, een clolonne die iedere club heeft, uitvoerig van commentaar voorzien en dat ging ook niet aan de oren van deze in mijn ogen, kanjers in de sport voorbij!!

We ziin toch met "pang". zonder dit soort heren ook kampioen van Nederland geworden, werd veel in het "geroezemoes" van deze Hengelo supporters direct voor De Koepel vernomen.

Deze competitie stonden we tot zo,n 4 wedstrijden te gaan bovenaan in de 1e klasse D.
Toen onze opponent Rheden ons op De Waarbeek met I-2 versloeg en wij de week er op bij Sportclub Enschede ook verloren, ging Rheden er met het kampioenschap vandoor. De supporters haalden "hun gelijk".

Cees Jansen en Willem Veenstra, die geheel belangeloos de energie er in hadden gestopt hielden het voor gezien met de woorden: Hengelo wil wel vooruit, maar de wind houdt hen tegen.

 Het nieuwe seizoen begon, waarmee het vorige was geeindigd!

Samen met Jan Verwerda, een zeer actieve en gedreven man van de Supportersvereniging, hadden we

nieuwe tenues uitgezocht. Toen er van uit het bestuur en supporters commentaar op kwam was de maat, voor velen vol bij de club. Het was echt alleen maar blauw en wit heren, die nieuwe tenue's.

Alles maar dan ook alles moest blijven zoals het was.

Niemand zag het maar in de selectie was het gedaan met de spirit en men liet het over zich heen gaan.

Alles was flauwe kul en men had ook geen oog voor eventuele gevolgen voor de club............

Meer en meer groeide bij menigeen de gedachte dat de aanvullende club activiteiten als clubavonden enz.,

belangrijker waren dan de prestaties op het veld. Ik kon het weten want ik stond bij alles er midden in.

3 jaar lang ging ik 5 keer per week vanuit Haaksbergen naar Hengelo om er te trainen en te spelen, zonder een cent aan vergoeding. Was ook ik niet nodig want ik deed het graag!

Men had het op zijn minst kunnen vragen.

Halverwege het seizoen raakte ik ernstig aan de knie geblesseerd en werd als wordnietmeerwat beschouwd.

Gelukkig dachten Dr.Honig uit Nijmegen, Therapeut Ben Gelevert en ik zelf daar anders over!

Na een half jaar hobbelde ik weer wat mee in de groep. Ik merkte midden tussen de groep van spelers dat er meerdere uitkeken naar wat anders. De broers Hulsink waren een jaar eerder al weer vertrokken.

Gerard Rikkerink wilde weer naar Achilles terug, Benno Goosen had het daar ook over, Willem Hazekamp ook.

Jacko Croes had het over BWO, mooi dicht in de buurt...

Zo is het gekome en net oase........

Nog steeds ben ik de HVV Hengelo dankbaar voor meer dan 20 Fantastische jaren voetbal en plezier op Terrein De Waarbeek.