HVV Hengelo

Terrein De Waarbeek was van jongsaf als een magneet, mijn favoriete voetbalclub trok mij bijna dagelijks naar het voetbalveld aan de Twekkelerweg.

Eerst als kleuter met mijn vader en vanaf een jaar of 6-7 op mijn fietsje in mijn uppie.

Drommen mensen togen naar De Waarbeek om o.a. Ajax in de competitie te zien.Ik kroop door de benen van de mensen en nestelde mij achter het doel van de tegenstander samen met tig andere junioren in het net.

Vele derby's tegen Tubantia gezien met Dick Scholder en Toontje Visser. Ons Hengelo met Henk Analbers,Jacob Vink,Hennie en Bennie Schutten een geweldig talent, die helaas na een beenbreuk tegen LABOR uit Deventer nooit meer op niveau kwam, hij werd later onze Leider van C1 een generatie met talent en daar waren de uitslagen ook naar!

Voetballen was mijn lust en mijn leven.

Als jochie van een jaar of 4/5 ging ik al met vader mee naar De Waarbeek, waar de HVV Hengelo speelde. Als klein jochie was ik al gefascineerd, hoe ik aan de hand van vader op de tribune mocht zitten! Hij liet alleen zijn portefeuille zien en dan mochten we doorlopen. Wist ik veel!

Als pupil een voorwedstrijdje spelen tegen Tubantia als er weer eens een derby was. Dan mochten we door de kleedkamer van het 1 e..........fhhhhh dat alleen al. De tijden van Jacob Vink, een groot'n Analbers, de Koers keepers en Bonnie Verwer. Goh daar keek je tegen op....!

Die tijd ben ik nooit vergeten en zeker niet toen ik zelf in het eerste speelde en er een voorwedstrijdje van pupillen was. .,..daar hoefde je niemand op te wijzen, ze waren zelf ook pupil geweest! Om nooit meer te vergeten! Een praatje met dat grut.......ooohhh mamma ik heb met Benno van het 1e gepraat.

Op Het Lansink speelde Tubantia, daar ging ik op mijn fietsje ook naar toe. Geld om een kaartje te kopen had ik niet maar bovenop mijn fiets staand kon ik over de heg en het doek kijken. Na de rust mocht je er dan voor niets in. Wat later als Hengelo tegen Tubantia moest op het Lansink, zette ik mijn fiets bij Tante Jans Keppels neer, een vriendin van mijn moeder en echte Tubantianen aan de C.T.Storkstraat. Als ik dan mijn neus tegen de ramen van tante Jans drukte en vroeg of ik mijn fiets achter het huis mocht zetten, kreeg ik altijd als antwoord: alleen als je voor Tubantia bent en als ik dat dan bevestigde en de fiets had neergezet rende ik langs het raam en riep; ik ben toch lekker voor Hengelo......
Zwart van de mensen was het er altijd tijdens de derby´s.

Menig schietgebedje deed ik als het weer eens onstuimig herfstweer was geweest de hele week.'s Morgens vroeg al naar het veld, Oh heer ik hoop dat de wedstrijd vanmiddag door gaat. Als ik dan de vlaggen zag wapperen, wist ik dat het goed zat en kon weer rechtsomkeerd richting Langelermaatweg, om verder met de bal te pielen en te vragen, hoe laat eten we?