Oma enschede en Oma hengelo

De families Assink en van de Berg.

lk, Benno Hendrik Johan Assink ben geboren op 15 december 1943, midden in de
tweede wereldoorlog te Stad-Delden in een huis "het roode dak", waar nu jaarlijks de kermis
wordt gevierd.

Op de dag dat ik geboren ben had ik drie oudere zussen;
Jetty,was toen al 6 jaar,
Marianne, toen al 4
Cristy, toen al 2

Of er toen al iets van anti conceptie bestond weet ik niet, maar rekenen konden pa en ma Assink wel, zo bliikt uit de regelmaat.
Daarna werd "dat rekenen"minder want 5 jaar later kwam er nog een broer Maarten.

Mijn moeder Leida (lien) was een van de Berg uit Enschede en had één broer Diederik. Deze was getrouwd met Minny Reysoo, woonden in de Janninksweg 1ó0 in Enschede en hadden geen kinderen.

Oma en opa van de Berg,  Enschede, hadden vroeger een sigarenwinkel in Enschede aan de Blekerstraat. Vanaf het moment dat ik ze "kende"woonden ze in de Timorstraat in Enschede, een'*greun"bolwerk (Enschedese Boys).

Deze Oma heeft ook het huidige clublied van deze roemruchte voetbalclub geschreven en haar zoon, mijn oom Didie was jarenlang voozitter van deze club.

Geen thuiswedstriid werd gespeeld zonder ziin moeder en ons oma Enschede op de tribune. Eerst in het Volkspark en later op het G.J.van Heekpark.
Uit de overlevering; er waren mensen die niet naar het voetbal waren die precies wisten hoe de "Boys er vöor stond tijdens de thuiswedstrijden.....
Oh god Naatje van de Berg gaat al naar huis, dan steed de Boys ook achter, ze kon het niet langer aanzien zo fanatiek en ging dan een bus eerder naar haar huis aan de Timorstraat.

Over fanatiek gesproken:

• Ze hadden ook een kostganger thuis in de Timorstraat, voor mij, oom Geit, een goedzak eerste klas!

Alles wat er aan de Timorstraat mis ging volgens oma; hef Geit zeker doan.....

Niet lelijk maar toch en Geit kreeg ook "altijd alle troeven" als ze kaart speelden......de beste man moest er wat voor over hebben...

• ik liep extra gevaar op als ik in militaire dienst zijnde; ziek thuis bleef en dat gebeurde het eerste jaar nogal eens en de militaire arts in aantocht was op de woensdag, wanneer zij op de fiets uit Enschede was gekomen. Echt ziek was ik nooit, maar het moest toch wat lijken en voor Pa en ook nog Oma Enschede. Blessure aande voet, been enz. dik verband enz. een aantal schrammen zaten er altijd wel na een wedstrijdje..

Als ik de groene legerkever aan zag komen stuurde ik oma en pa naar de keuken en dan moj wat weten!!

Beide waren ze in staat mij te verlinken. 

Het stel oe niet an kwam nu van twee kanten...jaaa dat was laveren. Bakboord, stuurboord, enz......

Opa en oma Assink, Hengelo, hadden een fietsenwinkel, voor míjn tijd opa Assink heb ik in mijn beleving niet gekend. Oma des te meer,die woonde tot ongeveer mijn trouwen bij ons in en komt nog regelmatig terug in deze story.

Ze had het niet gemakkelijk maar stond pal voor dit zootje ongeregeld..............chapeau oma Assink zaliger.
Mijn vader had één zus, tante Mimmie, die was getrouwd met oom Frans Slepika, was kleermaker in de Drienerstraat in Hengelo, hadden een dochter Noortje en een zoon geloof ik.......!

Oom Frans had al een auto, ik ben één keer mee gereden.
lk mocht als kleine jongen mee vissen op de Houtmaat, dat was destijds al voor weinigen weg gelegd.
Nu nog gaat daar een "niet verder vertellen"kliekje over.

Geen vis gezienl
Tijdens de terugrit moest hij ergens voor remmen, ríemen had men nog níet, ik met het hoofd op het dashbord, tand door de lip. ....

Nooit meer met oom Frans mee geweest!

Deze oom en tante komen in het verdere verhaal niet meer voor,
niet lelijk bedoeld, het ís niet anders, ik heb ze nooit meer gehoord of gezíen.