Bouw en aanverwanten Kegelhuis Assink
De bouw ging beginnen...
In een vloek en een zucht, waren de schuur en fruitbomen, op een paar na verdwenen!
lk werd als jongste "upperman" van aannemer Molenveld benoemd, wat bergen aan snoep opleverde.
en het verdriet van de verdwenen fruitbomen was zo maar vergeten + ieder nadeel heb z'n voordeel kwam toen al om de hoek kijken. De vliegerlatjes die ik daarna in de loop der jaren nodig had werden op maat in de werkplaats van aannemer Molenveld gemaakt........
De "éerste steen" werd samen met broertje Maarten gelegd, wat ook weer het nodige aan snoep opleverde, kortom een waar eldorado diende zich voor mij aan. " Het Twentsche Kegelhuis Assink" opende op zondag ,.................l950 haar deuren, 6 jaar was ik en is me tot op de dag van vandaag bij gebleven.
Voor dag en dauw stond in ik mijn beste kloffie buiten de eerste auto's op te wachten. Dat alleen al was een bezienswaardigheid. Er reden toen praktisch nog geen auto,s en in de Langelermaatweg en omgeving stond het letterlijk zwart van de auto's (in die tijd waren zwart en blauw de kleuren)
Na de "verplichte figuren" werden de eerste ballen gegooid en stond ik in de startblokken om in elkaar geslagen touwen e.d. te ontrafelen. Het waren wel 5 banen waar op gegooid werd dus ik rende me suf en hoe vaak ik me aan die rot machines mijn kop aan dat ijzer heb gestoten was niet te tellen!
Maar, wat had ik een "" ooms en tantes"" deze dag, het kon niet op met de repen chocola en flesjes limonade.
Chef kolenhaler en slakkenverwijderaar
Vanaf mijn tiende jaar werd ik door mijn vader, ook nog eens zeer tegen mijn zin, tot chef kolenhaler en slakkenverwijderaar benoemd, van de grote kachel, die voor een constante temperatuur van de banen en foyer moesten zorgen en dat was een zeer belangrijke taak. Want in Kegelland werd je beoordeeld op "het hout" wat op jouw banen werd gegooid!
Net als in elke andere sport gold ook hier, als het niet aan de viool ligt, ligt het wel aan de strijkstok nietwaar?
Ik ben voor dat examen wel geslaagd; in Kegelland golden de banen van Assink als de besten, mede door mijn stookbeleid astware!
Ook op ander gebied leerde ik sneller dan menigeen op die leeftijd.
Als klein manneke begon ik 's morgensvroeg in het Kegelhuis de brand te steken in overgebleven sigaren en sigaretten peuken. Die sigaren was ik gauw van genezen zo ziek was ik er van. Roken doe ik vanaf toen nog steeds Gauloises en lekker! Eigenlijk deed ik alles wat verboden was, veel lag er zo maar voor het oprapen, repen chocola, melk, puur, roept U maar, sigaretten, geld...
Laten we het maar op jeugdzonden houden.
Verder reed ik met mijn 7 jaar de benzine uit de brommer van kelner Jan uit Delden, den preut so plat as een dubbeltje; Assink dee club is meer met vief 5 man en noe besteld ze 20 borrels en dat dood ze.......
Die "rotzakken" waren de kegellaars van de dinsdag club Zet em Op.Die wisten dat mijn vader doordeweeks nooit meer dan 4 of 5 borrelglazen uigepakt had staan en die moest dan een nieuwe doos uit de kast trekken en daarom deden ze dat. Want vader stormde naar de betreffende club en vroeg of de heren wel ""goodwies"" waren en die hadden dan de grootste lol. In de vijftiger jaren was er voor sommigen weinig voor nodig om aan het " gerief van de week" te komen astware...
Ik kreeg dit soort dingen al vroeg mee omdat ik op dinsdag op de lege middenbaan en in het half donker met twee handen, (zo zwaar waren die houten krengen) ballen stond te gooien tot die ouwe het in de gaten kreeg en dan zwaaide er wat want ik had al lang in bed moeten liggen.
OF: op zondagmorgen om een uur of zes biljarten beneden met een stoel er bij....het geklos van de ballen kwam boven bij Pa terecht, één keer is het me gelukt om met alle ballen onder het biljart te duiken, een tweede keer lagen de ballen zo verspreid dat er 1 op de tafel bleef liggen.....inspectie onder het biljart, einde biljart zondagmorgen.
Er voor in de plaats kwam de kook zondagmorgen. Ik hing altijd als kleine jongen om mijn moeder als die aan het koken of bakken was; A om wat er af te likken viel en B ik vond het interessant...., ik lik nog steeds graag..
Ik vergeet dit ook nooit meer; ik sta op een zondag melk te koken op het kacheltje beneden in de keuken, mijn roersel van custard, melk en suiker in de aanslag om er een pannetje warme vla van te maken en op te peuzelen, toen de radio de Watersnood meldde.Het was toen februari 1953 en moest nog 7 jaar worden.
OF: uren op de trap zitten terwijl in bed moest liggen, met de deur op een kier en kon dan in de brede spiegel precies op het biljart kijken, ik zag alles en niet alleen biljarten.
Wat ik bij het stookhok allemaal gezien heb en wie er met wie weg ging!
Toen dacht ik nog zeker dat iedereen familie van elkaar was..........