Afgezwaaid en nu?
Die winter bii restaurant Ten Hoopen kon ik ook meerdere uren per week maken, ín de bediening of achter de "Automatiek"
Dat was voor Ten Hoopen een nieuw fenomeen, niet aan te slepen in de weekends. Karbonaadjes voor een gulden, de vraag was met het bakken van dïe dingen bïjna niet bij te houden.
Gerrit Jan Ten Hoopen en ikzegdegek "vlogen", zo idioot hard reed G.J. altijd in die MINI, tweemaal per week naar de slachterij in Groenlo om zakken vol karbonades op te halen.
San Marco het piepkleine gril restaurant aan de Langestraat, waar ik met mijn vriend Johan Niihuis menig half Haantje van het spit, met Franse frietjes en ravigot sauce naar binnen liet glijden, met het toetje een speciaal ijsje met Amarena kersen', onderwijl genietend van de verhalen van Georg Lens.
San Marco deed ik er zo af en toe ook nog even bij. Georg Lens, de man die dit tentje had "groot gemaakt" werd doorgeschoven naar de voorraadkeuken aan de Cronjéstraat. Als je bij Ten Hoopen niet op jezelf paste, bleef je aan het werk en voor weinig!
Dat heeft heel Hengelo kunnen zien aan De Chef Ben Beuling, die er zijn hele leven heeft gesappeld. Oom Ben werd hij "liefdevol door alle Ten Hoopens" genoemd.
Ja dank je de koekoek, Ten Hoopen was al die jaren mijnheer Ben Beuling....!!
Toen ik hem heel veel jaren later, nog altijd werkend voor de firma, eens vroeg; Ten Hoopen heeft neem ik aan mijnheer Beuling, ook al die jaren goed voor U gezorgd, keek hij mij recht in de ogen en zei, als ik nu niets zeg Benno.....ik wist genoeg..............
Irene en consorten, vond ik vanaf dat moment een stuk minder aardig!
DE eerlijkheid gebied te zeggen dat Oom Ben gerust een vak idioot genoemd mocht worden, veel anders bestond er in zijn leven ook niet meer, dan zelf werken en tegelijk bijna iedereen het werk uit handen te nemen.................
dit moet een duizendpoot voorstellen....
Zijn beide zoons had ik al jaren in geen velden of wegen meer gezien, tot op zijn crematie..........