waarom sr.toch nog een prettig mens werd

 De Urn:

Pa's urn stond jaren op een daarvoor bestemde plek bij het crematorium in Usselo.
Een enkele keer per jaar dat ik er in de buurt was ging ik er nog wel eens langs om te kijken of het er nog een beetje bijstond.
Op zo,n anderhalve meter stond de urn van Epi Drost, in zijn tijd als voetballer Mister FC Twente genoemd. Bij die Urn stond een grote afbeelding van een bronzen hond, wel een meter groot!
Als ik daar mijn bezoek beeindigde en langs die hond liep. zei ik altiid; pas je een beetje op die ouwe van me? Hij is nog in staat om er nog uit te komen!
lk keek wel eerst of er niemand in de buurt was die dit tafreel zou kunnen zien, ja voor dat je er zelf erg in hebt, loop je te basketballen achter zo'n hoog hek!
Als mijn zussen zo eens per jaar uit Amerika en Zweden "ons moeder"kwamen bezoeken en ik als chauffeur van dienst was "gecontracteerd"voor die periode, was een bezoekje aan de Urn ook altijd een vast ritueel.

lk moest eens voor één van hen naast de Urn gaan staan voor een foto.    
Ik zette dan mijn ene voet op het deksel, want je weet het maar nooit zei ik dan want hij is in staat om er nog uít te komen. Mijn zus lachte zich rot en zei deze foto laat ïk aan níemand zien.

Toch zou deze Urn nog een merkwaardige rol gaan spelen in ons aller rouwverwerking.(ik was er al bang voor dat Sr. nog iets in petto had!)
Nadat deze een aantal jaren op het crematorium had gestaan wat per jaar enig geld kostte en moeder daar over klaagde, kwam ik op een dacht ik goed idee.

Moeder woonde inmiddels bij jongste broer Maarten in Salsbergen, zo,n 40 km over de grens in Duitsland. Een mooi huis met veel tuin er om heen.
lk kwam daar zo,n twee maal per week. Dus toen moeder over de kosten van de Urn van pa begon, stelde ik haar voor de Urn in Usselo weg te halen en een plek te geven in haar tuin in Salszbergen, zodat zij er nog een oogje op kon houden!
Dat vond ze een goed idee en ik zou e.e.a, regelen met Usselo. Zo gezegd zo gedaan.
Drie dagen later belde broer Maarten, moeder had er niet van geslapen dat de Urn bij haar op de stoep zou komen.........
Maarten, dan zeg maar tegen ma dat ik de Urn wel bij mij op het balkon zal zetten om er een oogje op te houden, moeder kon weer gerust gaan slapen.

Op de dag dat ik de Urn op zou halen zou men de as nog verstrooien op een daarvoor bestemde plek.
Dat verstrooien duurde en duurde maar.
Eindelijk na een uur kwamen twee dames in de daar voor geklede donkergrijze mantelpakjes zenuwachtig op mij af!
Handenwríngend, mijnheer Assink er is iets vervelends gebeurd. Vertel zeg ik monter, want ik vind dit allemaal maar gedoe om niks.
Men had problemen gehad met het openen van het deksel van de Urn en na enig wrikken was deze in meerdere stukken uiteen gevallen, spraken ze timide, lk moest er om lachen.
 "verdorie heeft ie ons toch nog te pakken gehad" zei ik waarop de dames opgelucht adem haalden. Gelukkíg dat ik er zo over dacht zeiden de dames ïn mantelpak en ik kreeg nog een gratis kop koffie toe.

Ik vandaar uit rechtstreeks naar moeder in Salszbergen...

Wij zijn er mooi goedkoop vanaf gekomen moeder, zei ik vol bravour......daarna werd het enige tijd toch heel stil.....

Zo Henk zoals beloofd, ik heb het stokje over genomen. Net zo'n droadnègel ben ik al zegt menigéén!